“Wat ben je lang en slank, je lijkt wel Mammaloe” zegt Marijke Bakker als ze de deur van haar boerderijwoning opent en mij welkom heet. “Jij bént Mammaloe en wat ben je klein” ziet ze me denken en vult meteen aan: “Ja , ik ben gekrompen, hé”? En inderdaad, de dame die ik van TV ken als Mammaloe, de vrouw van Pipo de Clown, Cor Witschge, is een stuk kleiner dan dat we haar kennen van de populaire TV programma’s tussen 1966 en 1980. Haar stem is nog steeds gelijk aan die van de ‘vrouw met duizend krullen’, die door het publiek bestempeld werd als de enige echte Mammaloe. Ik schuif aan tafel en Marijke zorgt voor heerlijke pizza’s die we samen oppeuzelen. We verkennen elkaar een beetje. De Mammaloe in mij wil graag dichtbij de Mammaloe van geestelijk vader Wim Meuldijk zijn en dat mag van haar! Hoe bijzonder, realiseer ik me, dat deze dame een wildvreemde vrouw haar huis binnenhaalt voor een dag én nacht Mammaloe-gevoel. Ze toont mij de gastenkamer waar ik de nacht mag doorbrengen. Nog nooit dronk ik kruidenthee zo zorgvuldig klaargemaakt van salie en tijm, geknipt uit haar eigen tuin. We nemen plaats in de woonkamer en Marijke vertelt en ik vertel. We raken niet uitgepraat over de (klein)kinderen, onze mannen, het Christendom, Rett syndroom, depressies, moeders, engelen en natuurlijk heel veel Pipo de Clown en Mammaloe. In haar verhalen reis ik van Amsterdam via Drenthe naar Bussum, Baarn, Spanje, Noorwegen, Aruba en andere plaatsen waar Pipo opnames plaats vonden. Mijn aanwezigheid maakt iets los bij Marijke… Haar wezen is niet Mammaloe maar Marijke en ze geniet NU volop van de oogst van haar leven met volle dagen van zorg, geloof, liefde en bezinning. Ze heeft Mammaloe al jaren geleden los gelaten maar met mij bij haar thuis kan ze nog verder afstand nemen van haar alter ego. Ze neemt me mee naar zolder en zoekt in oude koffers, duikelt Mammaloes nachtgewaad uit de aflevering ‘Pipo en de brooddief’ op en reikt het mij aan… “Nee”, zeg ik, “dat is voor je (klein)kinderen”, maar ze is vastbesloten. Ze geeft me haar overtollige Mammaloe-spullen mee! Ik ben er helemaal stil van. Terug in de kamer komen de plakboeken met 14 jaar Pipo de Clown (pers)foto’s, krantenartikelen, posters, brieven en herinneringen op tafel. Hoewel we ons voornemen op tijd naar bed te gaan wordt het later en later. De reden van mijn komst, een Mammaloe-spreuk van Marijke voor in de Mammaloe-wagen blijkt toch een zorg voor haar. Meerdere keren spreekt ze uit dat ze het moeilijk vindt iets passends voor Mammaloe én Marijke te schrijven. Gedurende de avond komen we, in gesprek, heel dicht bij elkaar en rolt de volgende spreuk uit ons hart:
Vanuit mijn hart, Vanuit mijn liefde, Ik mag er ‘zijn’ en jij mag er ‘zijn’.
Met deze gedachte stap ik als ‘dochter Petra’ in het zorgvuldig opgemaakte voorverwarmde bed. Slapen, dat lukt nog niet zo snel, maar ik Geniet en Geniet! Na het ontbijt schrijft Marijke onze spreuk netjes op het houten hart en zijn we nog steeds niet uitgepraat. Met tegenzin trek ik aan het einde van de ochtend mijn jas aan om huiswaarts te keren. Via het kronkelig zandpad van haar boerderij rijd ik weer terug naar het Zuiden, naar huis. Het is hoog in het Noorden begonnen… bezinning, loslaten, mét en door Marijke Bakker. Haar afscheidsgroet; “Anja, laat jij je gouden hartje maar glanzen” neem ik als waardevolle geestelijke bagage mee…
